Perth - Amsterdam

10-11-2014 Afscheid Australie
We werden gewekt door een flink gerommel, vliegtuig? Ehhh nee onweer ! Zo dat ging tekeer, de klappen waren harder dan dat wij gewend zijn in Nederland. Er waren dikke donkere wolken en het flitste flink. Snel begonnen om de tenten op te ruimen want het was nog droog. Dat ging redelijk snel omdat we nu wel gewend waren hoe je alles moest opvouwen en dergelijke. Toen gegeten in de campingkeuken en daarna allerlei keuken spullen, handdoeken en andere “restanten” in tassen gedaan zodat we dat morgen aan Marije (Kenter) kunnen meegeven.
We waren net op tijd klaar toen het begon te regenen en wij op weg gingen naar het vliegveld om de koffers af te geven in een kluis zodat we die niet de hele dag mee hoefden te slepen. Het was snel geregeld, maar wel duur $ 80,00 voor 1 dag. Daarna naar het appartement Seashell in Scarborogh om de rest van de spullen te stallen en te wachten op Marije, die helemaal vanuit Dunsborough ons komt opzoeken (ze moest toch in Perth zijn). Onderweg hebben we flink wat regen, onweer en flitsen gehad, we waren blij in de auto te zitten. Maar het was gelukkig weer droog bij het appartement. Het (privé) appartement is zeker de moeite waard, ligt op eerste etage met uitzicht op (klein) verwarmd zwembad en de zee. Ziet er keurig uit en geeft je na al die weken kamperen wel een luxe gevoel.
Dan wordt het tijd om de auto weg te brengen, we moeten hiervoor naar Bassendean, een rit van 1 uur. Ja, Perth is erg groot. Met wat zoeken hebben we de locatie gevonden, na een kort overleg over de gang van zaken en afrekenen van de voorgeschoten schades gaan we met een taxi terug naar Scarborough. Nou, de taxi chauffeur(s) (die wij in Darwin en Perth hebben gehad) kunnen nog wel wat leren, ze blijven zitten in de auto, steken geen hand uit en praten al helemaal niet, wat een nachtmerrie zeg ! dan duurt een rit van een uur wel lang, maar we hebben wel heel veel van de buitenwijken gezien, hij reed namelijk binnendoor dan via de snelweg. Ook werden we niet voor de deur afgezet maar bij een taxi standplaats, pppfffff.
We hebben een late lunch genomen in The Sandbar, die in 2010 geheel is vernieuwd, het ziet er modern met een authentiek tintje uit. De maaltijden zijn goed en het is er gezellig vertoeven. Er werd ook Matso’s bier geserveerd, dat is een cider met diverse smaken; wij namen de lemon/ginger en de mango, de eerste was wel het lekkerst; groot glas met ijs, cider erin en drinken maar. Nou dat kon ook wel want het waren ½ liter flessen !! De flessen hebben we meegenomen omdat er een helmduiker opstaat en de bier/flessen niet in Nederland verkrijgbaar zijn.
Rond 14.00 uur kregen we bericht dat Marije in de buurt was dus zijn we richting appartement gelopen en kwamen Marije daar tegen. Ze was al een flinke tijd onderweg, had de avond ervoor nog gewerkt ( laat naar bed, vroeg op) en nog niet gegeten, dus hebben we haar getrakteerd op een lunch bij The Sandbar. Lekker gekletst, informatie uitgewisseld, over het leven in Australië gesproken en onze reis. Na een poos zijn we naar het strand (voor de deur) gelopen om uit te waaien, dat lukte wel, de wind was (weer) aanwezig, gelukkig de zon ook. Na de “fotosessie” naar het appartement gegaan om op het balkon verder te kletsen en wat foto’s te laten zien. Tja de tijd gaat dan snel en moest Marije weer opstappen om naar haar vriend zijn ouders te gaan en om de volgende dag nog wat zaken in Perth te regelen voordat ze weer terug ging naar Dunsborough. Met twee volle tassen “left overs” ging ze weer op pad. Bedankt Marije voor je gezelligheid!! En natuurlijk doen we de groeten aan je ouders.
Na avondeten lekker een “duik” in het bubbelbad genomen, wat TV gekeken (ook niks aan) en op tijd naar bed gegaan.
Ondanks het slapen op een goed bed, toch vroeg wakker, maar we moesten toch nog wel het een en ander regelen om alles in de rugzakken te krijgen. Er was een kleine ontbijt geregeld, dus dit keer werden we door Joyce verwend met een geroosterd broodje, thee en fruit.
Om 10.00 uur alles bij de receptie geregeld en naar de bus gegaan voor de rit naar het vliegveld.
De bagage uit de locker gehaald en de losse spullen erbij ingepakt, oei oei die zijn zwaar, het viel mee; we zaten ver onder het gewicht van 30 kg pp, gelukkig. Bij het inchecken zat er maar ongeveer 19 kg per koffer in. Een collega naast onze balie, spraak ons in gebroken Nederlands aan; hij kende Willem (?) dacht hij maar na een klein gesprek bleek dat niet zo te zijn of Willem moet een dubbelganger in Perth hebben???
Nu wachten op boarding …
Nog wat kleine spullen gekocht en op weg naar de Gate zagen dat er veel kinderen met onze “vlucht” mee moesten, oeps dat wordt een rumoerige vlucht … Met het controleren van de boardingscards, werden we door “onze” collega naar voren geschoven en konden we snel in het vliegtuig, dat was lekker. By the way van de kinderen totaal geen last gehad.
Toch duurt het vliegen naar Singapore ( 5 uur) wel lang maar het lastigste was dat we maar 1.5 uur overstap tijd hadden om naar onze andere Gate te gaan. Daar kwamen we dus gehaast aan en dan nog een tassen en lichaam controle, dat ging redelijk.
In het vliegtuig bleek dat het niet geheel vol was en omdat wij bijna de laatste klanten waren hadden veel mensen de lege stoelen ( 3 naast elkaar) al geconfisqueerd als slaapplaats. En zaten wij met z’n drieën naast elkaar dat was pech hebben. Gelukkig is de beenruimte redelijk en de mensen voor ons hebben de stoelen niet op de achterstand gezet om te slapen, dus hadden we iets meer ruimte. De verzorging is prima, eten goed, snacks/drinken genoeg. Leuke films en documentaires, maar wat duurde die 14 uur lang. Zeker de “laatste” 6 uur leken wel voorbij te kruipen. Willem heeft wel wat uren geslapen, ik ook een uurtje en Joyce bijna niets, dus waren we behoorlijk brak bij aankomst op Schiphol.
De bustaxi stond al klaar en er was geen file dus waren we snel thuis. Spullen van de ene koffer naar de andere over gedragen daarna is Joyce naar haar eigen huis gegaan.
Dan even rustig zitten met een bakkie (goede) koffie en thee om met Mitchell de vakantie door te nemen. Ayra gaan we morgen (donderdag) ophalen, ondanks dat de kenneleigenaresse die maandag onverwachts was overleden, een raar idee; zo spreek je elkaar en dan kan het niet meer….
We zijn blij thuis te zijn al is de overgang naar het (nog) koelere en nattere weer wel wat minder.
Hierbij willen wij iedereen bedanken die heeft “meegeleefd” met onze grote Australië reis.

See you, Mate !!